Dokumenty projektowe
Wzór porozumienia o współpracy
Z każdą Placówką biorącą udział w projekcie, podpisujemy porozumienie o współpracy. Przypominamy, że realizacja zadania dla placówki jest bezpłatna.
Ankieta ewaluacyjna
Podczas warsztatów poprosimy uczestników warsztatów o wypełnienie ankiety ewaluacyjnej która pozwoli nam poznać znajomość problemu dyskryminacji wśród dzieci i młodzieży, wzrost ich wiedzy po ukończonych warsztatach oraz na przyszłość przygotować ciekawe zajęcia i warsztaty. Ankieta jest anonimowa a w jej wypełnieniu pomogą realizatorzy zadania.
Lista obecności
Zajęcia dokumentowane są listą obecności. Niniejsza lista jest dokumentem wewnętrznym, do celów sprawozdawczych z realizacji zadania. W Stowarzyszeniu szczególnie kładziemy nacisk na politykę RODO i lista nie jest udostępniana osobom postronnym.
SCENARIUSZ ZAJĘĆ
Co wiem o tolerancji – czyli każdy z nas jest wyjątkowy
1. Cel zajęć
Akceptacja innych i rozwijanie wrażliwości na problemy tolerancji. Uczestnik warsztatów wie co to jest tolerancja i nietolerancja, rozróżnia postawę tolerancyjną od nietolerancyjnej, toleruje inne osoby.
2. Metoda i forma pracy
Metoda pracy:
- Łańcuch skojarzeń
- Burza mózgów
- Zabawa
- Zdania niedokończone
Forma pracy:
- Indywidualna
- Grupowa
- Zbiorowa
3. Środki dydaktyczne
Materiały plastyczne (arkusz szarego papieru, flamastry)
Tekturowe pudełko, zdjęcie
Karteczki z opisem scenki do odegrania (załącznik 3)
Przebieg zajęć
Czym jest tolerancja?
Przeczytaj poniższy tekst i rozwiąż quiz.
Tolerancja to postawa lub zdolność do akceptowania różnic, różnorodności i odmiennych przekonań, bez przejawiania negatywnych uczuć, uprzedzeń czy zachowań wobec innych osób ze względu na te różnice. Jest to gotowość do szanowania innych ludzi, niezależnie od ich pochodzenia etnicznego, wyznania, kultury, orientacji seksualnej, przekonań politycznych lub innych cech, które ich odróżniają. Tolerancja sprzyja współistnieniu, pokojowi i zrozumieniu między ludźmi, tworząc bardziej otwarte i przyjazne społeczeństwo.
Tolerancja oznacza, że nie robimy sobie krzywdy ani nie krzywdzimy innych ludzi ze względu na to, kim są. Jeśli ktoś jest inny niż my, na przykład ma inny kolor skóry, mówi innym językiem lub wierzy w inne rzeczy, to w porządku. Tolerancja uczy nas, że różnorodność jest czymś pięknym.
W czasie zajęć uczestnicy będą mieli okazję przyjrzeć się fotografiom z różnych punktów widzenia, starając się zrozumieć odczucia, myśli i motywacje osób na nich przedstawionych. Dowiedzą się, jaką rolę empatia może pełnić rolę w budowaniu porozumienia z osobami o odmiennych poglądach, pochodzeniu etnicznym, orientacji seksualnej czy będących w innej sytuacji życiowej.
Wskazówka: Przed warsztatami wybierz zdjęcie, które chcesz omówić z grupą. Może być to fotografia odnosząca się do bieżących wydarzeń albo taka, która porusza aktualny dla uczniów temat. Ważne, żeby znajdowało się na niej kilka osób, reprezentujących różne punkty widzenia (np. dorośli, dzieci, osoby o różnym kolorze skóry czy różnych rolach społecznych).
Porozmawiajcie o zdjęciu
Wyświetl wybrane zdjęcie na ekranie lub rozdaj uczestnikom wydrukowane kopie. Zapytaj:
» Jakie macie pierwsze skojarzenia z tym zdjęciem?
» Jakie myśli i uczucia pojawiają się w Was, kiedy na nie patrzycie?
» Czy wiecie, w jakich okolicznościach powstało [jeśli nie, krótko doprecyzuj kontekst]?
Wypisz pierwsze skojarzenia związane ze zdjęciem. Powiedz, że wrócicie do nich pod koniec zajęć.
Podsumuj, że zazwyczaj patrzymy na obrazy przez pryzmat własnego doświadczenia. Naturalne jest to, że mamy różne myśli, a nawet oceny związane z osobami, na które patrzymy. Czasem o tym, czy ktoś budzi naszą sympatię, decyduje po prostu pierwsze wrażenie: spojrzenie tej osoby, skojarzenia, które się w nas rodzą czy nawet nasz nastrój w danej chwili. Zapytaj uczestników warsztatów:
» Czy zdarzyło Wam się, że ktoś Was ocenił (albo Wy kogoś) na podstawie pierwszego wrażenia? Czy przy bliższym poznaniu pierwsze wrażenie się potwierdziło?
Pozwól na krótkie podzielenie się historiami z życia osób uczestniczących w zajęciach. Zauważ, że pierwsze wrażenie nie musi być negatywne (być może dzieci ze zdjęcia kojarzą się pozytywnie, bo się uśmiechają i są w podobnym wieku). Zaproś uczestników zajęć do bliższego przyjrzenia się osobom z fotografii.
2. Ćwiczenie integrujące.
Dzieci siedzą w kręgu: jedno z dzieci dostaje dwa kłębki sznurka (np.: biały i czerwony). Podaje innemu uczestnikowi biały kłębek (trzymając końcówkę sznurka) i mówi: „Jestem podobny do ciebie, bo…”.
Następnie podaje kolejnemu uczestnikowi czerwony kłębek (trzymając końcówkę sznurka) i mówi: „Różnię się od ciebie, bo…”.
Dzieci podają sobie kłębki i mówią w czym są do siebie podobne, a czym się różnią. W efekcie powstaje dwukolorowa sieć połączeń.
Prowadzący podsumowuje ćwiczenie, mówiąc, że podobieństwa i różnice łączą nas. Pyta uczestników: „Jak się czuliście podczas tego ćwiczenia? Co się dzieje z osobą, która słyszy coś miłego na swój temat? O jakich różnicach jest mówić łatwo a o jakich trudno?”
ZADANIE 3. Burza mózgów.
Na arkuszu papieru dokończyć zdanie (prowadzący wypisuje, to co podają dzieci):
„Jestem człowiekiem i mam prawo…”
Prowadzący przestawia Prawa człowieka, porównuje z przykładami podanymi przez uczestników.
Pyta: „Dlaczego to takie ważne mieć prawa człowieka?”. Odpowiada każdy uczestnik.
Zadanie 4. Wspólne oglądanie filmu o tolerancji rówieśniczej
Zapraszamy na kolejny film o tolerancji w szkole, a raczej jej braku i przykrych konsekwencjach…
Zadanie 5. Zabawa – Tolerancja czy jej brak (załącznik 1).
Uczniowie dobierają się w pary. Każda para losuje z tekturowego pudełka karteczkę z scenką do odegrania. Pary kolejno odgrywają scenki. Po każdej zakończonej scenie, klasa stwierdza, czy odegrana była postawa tolerancyjna, czy też nie.
Zadanie 6. Faza podsumowująca
Uczestnicy warsztatów kolejno kończą zdanie wypowiedziane przez prowadzącego: Toleruję…, ale nie chcę tolerować…
ZAŁĄCZNIKI:
Załącznik nr 1. Scenki
Pewnego dnia Marcin przychodzi do szkoły z aparatem korygującym wadę zgryzu. Koleżanki mówią, że wygląda dziwnie. Ale zapewniają kolegę, że nie zmieni to relacji między nimi i przyznają, że Marcin będzie miał ładny uśmiech.
Kasia ma problemy zdrowotne, utyka na jedna nogę. Kazik ciągle się z niej wyśmiewa, naśladując jej sposób chodzenia.
Twój kolega z podwórka zwierza ci się, że wyznaje inną religię. Zaczynasz unikać kontaktu z nim, unikasz spotkania.
Adam mówi Joli, że wygląda okropnie. Krytykuje rudy kolor włosów koleżanki i jej żółty sweterek. Dziewczyna na te słowa reaguje płaczem.
Krzyś pochodzi z mało zamożnej rodziny, ale jest bardzo zdolny i koleżeński. Lubisz z nim rozmawiać mimo krytyki innych osób, bo nie przeszkadza ci brak pieniędzy.